Od piłki do kobiet

W sobotę wróciłem z zakupów, odsłuchałem w pozycji lezącej sekretarkę, i okazało sie, ze chłopaki z grupy rozsyłają wici w celu popijawy. Zeszliśmy sie w Casa del Tomas, czyli w stumetrowym mieszkaniu, które dzielą miedzy siebie kolega Thomas i jego heteroseksualny parter życiowy Cichy Matthias. Podobno z reguły proporcje rozmowności są odwrotne, ale akurat podczas naszej wizyty Matthi milczał jak grób.

Oprócz kolosalnej powierzchni, śmiesznie niskiego czynszu, łososiowych ścian i położeniu w sercu północnego turkoruskiego getta mieszkanie odznacza sie przede wszystkim stołem do "piłkarzyków". Rewelacyjna zabawa, od kolonii w podstawówce chyba już w to nie grałem. Thomas ma to cudo od jakichś dwóch miesięcy, i codziennie z kimś tam gra, do tego ma podobno jakaś mroczna knajpiana-turniejowa przeszłość. Gra przeciwko niemu jest frustrująca, bo potrafi tak szybko obracać nadgarstkiem, ze wystrzelonych przez niego morderczo precyzyjnych piłek w ogóle nie widać.Jeszcze gorzej było grac z nim, bo było sie statysta, skubaniec potrafi trzasnąć piłkę obrońca do tylu, i odbić ja tak od własnego bramkarza, ze przelatywała przez cale pole i prawie wyrywana tylna ściankę z bramki przeciwnika.

O pierwszej telefon: dzwoni nieobecny kolega Hinnack, który właśnie zaprzęgiem w trzy osły (=on i dwaj goście ) poginał w miasto, i strasznie kategorycznie nas wyciągał na imprezę. Nie chciało sie nam jak cholera, ale nas jakoś umotywował, wiec zebraliśmy sie w żałosna kupę i potoczyli zygzakami do centrum. W pół drogi znów telefon: impreza odwołana, jeden z zaprzęgu, niejaki Klemens padł ofiara zatrucia alkoholowego (=Delirium Klemens), śpi na chodniku, nie da sie go nawet dobudzić lodowata woda z kałuży.

Tam to sie musiało dopiero dziać.

W niedziele odsypianie, i wieczorem wyjście na kurs salsy, a tam milo. Fajni ludzie, zgrana w miarę ekipa, świetne dziewczyny, miedzy innymi najbardziej seksowna czterdziesto(!!!!!)latka którą w życiu widziałem. Czarna Amerykanka z Florydy, zamężna od 11 lat plus dzieci, ale taka, z przeproszeniem, szprycha, ze Tina Turner sprzed 20 lat wysiada. Nie żebym nastawiał sie na rozbijanie małżeństw, po prostu zapowietrzyłem sie trochę, kiedy dla hecy przyznała sie do wieku. Inna sprawa, ze mnie tez dawali 27.

Wytańczyłem sie, ubawiłem jak już od miesięcy nie, okazuje sie ze berlińska amatorszczyzna jednak popłaca, bo łapię całkiem szybko, i mimo zaległości nie odstaje. Zobaczymy jak tam moje talenty dydaktyczne, bo będę musiał wyszkolić kolegę Andiego.


Andi to drugi "zimny indyk" w grupie poza mną, czyli cierpiętnik-odwykowiec (z ang. "cold turkey"). Hamburczyk, morderczo przystojny i sympatyczny, coś a la Tales-Brazylijczyk, wersja północna. Raczej nie lowelas, bardziej długodystansowiec, ale "ladies' man", lubi wąchać estrogen. Tyle ze ma pecha i niespecjalnie ochotę na historie miłosne z Niemkami, co w wypadku Niemca już zahacza o ciężki kryzys osobowościowy. Od kiedy jest w Berlinie, powoli widać jak mu sie końcówki nerwowe wycierają, facetowi brak jakiegoś damskiego towarzystwa na poziomie, i dostaje od tego generalnego psychofizycznego fiola. A ze uczy sie do tego hiszpańskiego, i coś tam już kiedyś mantyczył, ze chciał nauczyć sie tańczyć, wiec skręcę skądś koszyczek granatów i oderwę go może od niedzielnych rozgrywek w TV. Strzelam sobie w ten sposób wprawdzie w kolano, ale pal diabli, niech mi zapiszą na gorze dobry uczynek, Zresztą więcej niż jednej babki naraz nie ściemni.